ट्रिप ला जायचं म्हंटल की मजा, मस्ती आणि धमाल. पण प्रत्येक ट्रिप ही सगळ्यासाठी चांगलाच अनुभव घेऊन येते असे नाही. काही ट्रिप्स खूप भयाण गोष्टींची प्रचिती देतात ज्याबद्दल आपण कल्पनाही करू शकत नाही. असाच हा एक भयाण अनुभव..
अनुभव – सुरज जाधव
गोष्ट 30 डिसेंबर 2022 ची आहे. मी नवी मुंबई मध्ये वस्यव्यास आहे आणि आय टी सेक्टर मध्ये काम करतोय. नेहमीच्या रुटीन मधून विरंगुळा आणि वेगळं काही करण्यासाठी आम्ही ट्रिप प्लॅन केली होती. तसं गोवा ट्रिप म्हंटल की फक्त चर्चा होते आणि जाण्याचा योग मात्र कधी येत नाही. हे तुमच्या अनेक जणासोबत घडलं असेल किंबहुना घडतं असेल. पण निदान माझं तसं नव्हतं. मी आणि माझ्या मिथिल नावाच्या मित्राने गोवा ट्रिप करायचा प्लॅन केला होता. 1-2 दिवसांचा नाही तर तब्बल आठ दिवस आणि सात रात्रींचा. 31 डिसेंबर ची रात्र म्हणजे न्यू इयर तिथेच सेलिब्रेट करायचं होतं. आणि 31st सेलिब्रेट करायचे म्हणजे गोव्याला खूप खर्च येणार होता. कारण इतर वर्षाच्या तुलनेत डिसेंबर महिन्यात गोव्यातले हॉटेल चे रेट्स अगदी गगनाला भिडतात. अगदी सध्या हॉटेल चे रेट्स हीं खूप महाग होतात. त्यामुळे गोव्या पासून थोडे लांब एका गावात आम्ही एक हॉटेल बुक केलं होतं. गावाचं आणि हॉटेल चं नाव मी सांगू इच्छित नाही.
जे हॉटेल बुक केले होते ते सगळ्या मेन स्पॉट्स पासून जवळपास 30 ते 40 किलोमीटर अंतरावर होते. 26 डिसेंबर ला जाऊन ते 2 जानेवारी ला परतायचे असा प्लॅन होता. त्याप्रमाणे आम्ही 26 डिसेम्बर ला गोव्याला पोहोचलो. हॉटेल जरी आतल्या भागात एका गावात असलं तरी खूप छान होतं. पण हो ट्रॅव्हलिंग चा खूप प्रॉब्लेम होतं होता. त्याला काही पर्याय नव्हता. आसपास ची ठिकाण फिरण्यासाठी थोडा वेळ वाया जात होता पण हरकत नव्हती. आम्ही 8 दिवसांचा प्लॅन त्यासाठीचं आखला होता. पहिले 3-4 दिवस आम्ही त्या गावातल्या हॉटेल जवळ असणाऱ्या काही जागांवर फिरून आलो. रात्री आम्ही जेवण वैगरे उरकून 11-11.30 ला तिथल्याच भागात रोज फेरफटका मारायला जायचो. नंतर आम्ही ठरवले की 30 डिसेंबर च्या रात्री गोव्यातले सगळे होंटेड स्पॉट्स पाहायचे. हॉरर डे सेलिब्रेट करायचा. काही तरी वेगळं आणि थ्रीलिंग करायचं.
ठरवल्या प्रमाणे आम्ही पहिल्यांदा गोव्याच्या कॉटिअगो वाईल्ड लाईफ सेंचुरी मध्ये जाऊन आलो. Cotigao हे मुख्यतः वन्यजीव-अभयारण्य म्हणून प्रसिद्ध आहे. वाघ, सिंह वैगरे आता जवळपास नाहीत. मात्र अस्वल, बिबट्या, रान डुक्कर आणि पक्ष्यांचा समावेश आहे. पण तिथे जाण्याचे मुख्य कारण म्हणजे त्या बद्दल ऐकलेल्या काही विचित्र आणि भयानक गोष्टी. आम्ही ऐकले होते की त्या भागात एक बाई दिसते, जिची मान काही अंशांत वाकलेली असते. ती कोणाला काही करत नाही पण त्या भागात नेहमी फिरताना दिसते आणि हे बऱ्याच वर्षांपासून घडतंय. पण आम्ही जेव्हा तिथे गेलो तेव्हा तसे काहीच जाणवले नाही. तिथून बाहेर पडलो आणि इतर ही हॉरर स्पॉट्स आहेत ते एक्सप्लोर करायला चालू केले. पुढचा स्पॉट होता बोरीम ब्रिज. या जागेला गोव्यामध्ये मोस्ट हौटेड बोलले जाते. आणि या बद्दल बऱ्याच कथा प्रचलित आहेत. पोर्तुगीज काळात बांधला गेलेला हा ब्रिज. जेव्हा हा ब्रिज बांधला जात होता त्या वेळी अनेक लहान मुलांचा तिथे बळी देण्यात आला होता.
त्यांचे आत्मे आता तिथे भटकतात असे बोलले जाते. तर ‘लेडी इन व्हाइट’ या नावाने अजून एक गोष्ट आहे. रात्री अपरात्री एक मुलगी त्या ब्रिजवरून धावत जाताना दिसते. ती ब्रिजवरून खाली पाण्यात उडी मारते, पाण्यात पडल्याचा आवाज ही स्पष्ट ऐकू येतो पण खाली पाहिल्यावर मात्र काहीच दिसत नाही. पाणी ही अगदी संथ असते. इथल्या ऐकीव कथामुळे आम्हाला खूप उत्सुकता होती एखादा भयाण अनुभव घेण्याची. आम्ही जेव्हा तिथे गेलो तेव्हा दुपारची वेळ होती. कदाचित त्यामुळे तिथे काही एव्हढ खास जाणवलं नाही. मग संध्याकाळी D’Mello House ला पोचलो. हा अगदी मोडकळीस आलेला खूप जुन्या काळातले बांधकाम असलेला बंगला आहे. दोन भावांच्या वादातून हत्या वैगरे असा बराच वाईट इतिहास आहे. तिथल्या लोकांच्या मते या बंगल्यातून रात्री अपरात्री किंचाळ्यांचे, रडण्याचे आवाज ऐकू येतात.
घराच्या आजूबाजूचा परिसर खरंच विचित्र आणि भयाण वाटत होता. आम्ही जेव्हा पोहोचलो तेव्हा अंधार पडायला नुकताच सुरुवात झाली होती. तिथे आम्ही थोडीफार व्हिडिओ शूटिंग केली आणि निघालो. आता गोवा म्हंटल की दारू वैगरे येणारच. आम्ही हॉटेल वर जाताना वाटेत थांबून बिअर वैगरे घेतली. रात्री ८ वाजता हॉटेलला परत आलो आणि पार्टी ला सुरुवात केली. बराच वेळ आमचे पिणे सुरु होते. 11.30-12 झाले असतील. रोजच्या प्रमाणे आम्ही ठरवले की जवळच वॉल्क ला जाऊन येऊ. आम्ही हॉटेल च्या खाली आलो. आमचे हॉटेल म्हणजे एका बाजूला गांव आणि मागच्या बाजूला खाजणाचा भाग. जिथे पाणी साचून दल दलिचा, चिखलाचा भाग तयार होतो. तिथे बरीच लहान लहान झाड झुडुप वाढली होती. काही विरळ तर काही अगदी गडद. आणि एक दोन ठिकाणी मोठी झाड हीं दिसत होती.
त्या भागात संपूर्ण अंधार होता त्यामुळे वातावरण वेगळच भासत होत. अगदी भयाण.. दिवसभर वेगवेगळ्या ठिकाणी फिरून आल्यावर अश्या शांत वातावरणात फिरताना थोडी भीती वाटत असली तरीही खूप बरं वाटत होतं. इyथे आल्यापासून जवळपास रोज आम्ही या रस्त्यावर चालायला यायचो. आम्ही गप्पा करत पुढे चालत जातं होतो. पण तितक्यात मला अचानक खूप विचित्र वाटू लागलं. अस्वस्थ.. त्या मोकळ्या वातावरणात ही घुसमटल्या सारखं. मला कळतं नव्हतं की मला नक्की काय होतय. आम्ही आदल्या दिवशी याच वाटेवरून चालत आलो होतो, याच वेळी. पण तेव्हा मला असं काहीच वाटल नव्हतं. पण आज मात्र काही तरी वेगळं होतं तिथे. शब्दांत सांगता येणार नाही मला कदाचित. मी मिथिल ला म्हटलं, “चल, आपण परत जाऊ. काहीतरी बरोबर नाही वाटत इथे. मला निगेटिव्ह फिलिंग येतेय”
तो माझ्या चेहऱ्यावर भीती पाहून लगेच मागे परतायला तयार झाला. आम्ही यूटर्न घेतला. जसे आम्ही वळून थोडे पुढे आलो तसे आमच्या डाव्या बाजूने झाडीतून एक वेगळाच आवाज यायला लागला.
आवाज तसा खूप लांबून येत असल्यासारखे वाटत होते. खाजणातुन.. भीती पेक्षा उत्सुकता जास्त असल्यामुळे आम्ही दोघांनीही त्या दिशेला वळून पाहिले. इतकेच काय तर त्या दिशेने काही पावलं चालत ही गेलो. आणि तिच आमची सगळ्यात मोठी चूक ठरली. तिथे आम्ही जे काही पहिले ते पाहून आम्हा दोघांची चांगलीच तांतरली. कारण ते दृश्यच खूप भयाण होतं. एक बाई केस मोकळे सोडून, डोकं गरगर फिरवत, काही तर बडबडत आमच्या दिशेने धावत सुटली होती.. तिला पाहून असं वाटत होतं की अंगात शिरलं असावं तिच्या. आम्ही तो भयानक प्रकार पाहून एकदम पळायला सुरुवात केली. मिथिल क्षणभर शॉकमध्येच होता, मी त्याला ओरडलो, “पळ! मिथिल”.. पळत पळत हॉटेलकडे जाऊ लागलो. त्या बाईचा आवाज आणि धावणं अजूनही आमच्या मागे जाणवत होतं. तो निर्जन परिसर आणि तो सामसूम रस्ता..
तो भयाण प्रसंग मी आजही विसरू शकणार नाही. पण काही वेळातच वाटेत गावातल्या दोन बाया दिसल्या. आम्ही घाबरून त्यांना विचारलं, “आमच्या मागे एक बाई धावत येतेय ती अजूनही आहे कां” त्यांनी बघितलं आणि त्या ही घाबरून म्हणाल्या, “तुम्ही लवकर हॉटेलमध्ये जा! इथे थांबू नका..” कसंबसं हॉटेलमध्ये पोहोचलो. तिथे जाऊन दारं खिडक्या बंद करून बसलो. आम्हाला धाप लागली होती. घडलेला प्रकार इतका अनपेक्षित आणि भयंकर होता की जे पाहिलं त्यावर विश्वास बसत नव्हता. सगळी नशा एका झटक्यात उतरली होती. कारण आम्ही असा भयानक प्रकार कधीच अनुभवला नव्हता. रूम मध्ये बसून बसून आम्हाला कोंडल्या सारखे वाटत होते. म्हणून काही वेळा नंतर रूम च्या बाल्कनी मध्ये जाऊन बसलो. रूम चा लाईट बंद होता. पण नंतर आम्हाला जाणवायला लागलं की रूम मध्ये कसलीशी हालचाल होतेय. सुरुवातीला काही तरी वस्तू पडल्याचा आवाज आला. नंतर बाथरूम चा दरवाजा जोरात वाजला. मी खरंच घाबरलो होतो.
आता हा फक्त आमचा भास होता की अजून काही हे आम्हाला कळतं नव्हतं. मग आम्ही ठरवलं की याच काही तरी कराव लागले नाही तर झोप लागणार नाही. हे नक्की काय प्रकरण आहे याचा शोध घेणं खूप महत्वाचं होतं. शेवटी हॉटेलच्या केअरटेकरकडे गेलो. तो गाढ झोपला होता. त्याला सगळं सांगितलं. तर तो म्हणाला “ गावाच्या देवाला मान देण्यासाठी गावातल्या बायका पूजा करतात. काही ठराविक बायका असतात त्या पूजेला. पण त्यासाठी जराही उशीर झाला, त्या बाया वेळेवर पूजे साठी आल्या नाहीत तर त्यांच्या अंगात शिरत. छाया शिरली असं म्हणतात त्याला. आणि मग एकदा अंगात शिरलं की त्या वेड लागल्या सारख्या मंत्र म्हणत, डोकं फिरवत गावभर धावत सुटतात. तुम्ही चालायला बाहेर पडलात तेव्हा तीच वेळ होती.” त्याच या गोष्टी बद्दल चं स्पष्टीकरण ऐकून आम्ही निशब्द झालो होतो. नंतर आम्ही रात्री खाली गेलो तेव्हा गावातल्या सगळ्या बाया मंदीराजवळ एकत्र होऊन पूजा करत होत्या, आणि आमच्याकडे रागाने बघत होत्या कारण त्या वेळी गावातले कोणीही बाहेर पडत नाहीत. आणि नेमके त्याच वेळी आम्ही तिथे फिरत होतो. हा भयानक प्रकार मी आजतागायत विसरू शकलो नाही आणि कदाचित उभ्या आयुष्यात कधीच विसरू शकणार नाही..
